Toch uit elkaar?
En dan…
Wanneer jullie relatie niet meer lijkt te werken en jullie beiden, of één van jullie beiden van mening is, dat het beter is om te stoppen dan lijkt het dat de relationele taak erop zit. Wij denken van niet.
Elke relatie kent een eerste hechtingsfase waarin je elkaar leert kennen, gaat aftasten, jezelf verbeeld hoe het zou zijn om met deze persoon je leven te delen. Dit wordt ook wel aangeduid als datingfase of zelfs de ‘wittebroodsweken’. Vanuit de hechtingstheorie val je dus niet direct in de hechting, maar dit ontstaat. Wanneer je besluit om de relatie te stoppen, val je dus ook niet automatisch uit de hechting. Veelal is onthechten een lastige fase, omdat rouw het emotionele landschap kleurt.
Rouw is een roerige fase, die zich niet lineair voltrekt. Het is een wir-war van grote emoties, die je niet altijd in jouw handen kan laten rusten. Ofwel, regulatie van jouw emoties is een grote kunst wanneer de rouw zich (onverwachts) aandient. Het is dan moeilijker om vanuit onze innerlijke volwassene te acteren en te reageren. Ergens wordt het heel verleidelijk om jouw verdriet, boosheid, angst via jouw innerlijk kind te laten horen. Wanneer dit bij beide partners gebeurt dan kan wat eens zo mooi was, heel gauw heel lelijk worden. Je voelt ergens wel dat dit zonde is, maar het is ook op; je kunt niet nog meer geven.
Waarom begeleiding als je uit elkaar gaat?
Soms heel simpel: omdat er kinderen in het spel zijn die we te beschermen hebben en waar we verantwoordelijkheid voor dragen, zodat zij zich veilig aan beide ouders kunnen blijven hechten. Soms zijn er geen kinderen, maar dan alsnog hebben we ons eigen innerlijk kind, waar we net zo goed verantwoordelijkheid voor dragen.
Een relatie die werkelijk is afgerond, maakt vrij. Dan sluiten we de rouw af met de oogst van wat de relatie ook heeft geboden. Dankbaarheid kan dan plaatsnemen. Dit zorgt ook voor een constructieve start van mogelijk een nieuwe relatie. Maar ga hier maar eens aanstaan, zo samen alleen, als de balans van geven en ontvangen is uitgehold en niet meer te repareren lijkt. Daarom bieden wij begeleiding. Zodat er voor beide partners ruimte komt om te helen, te delen, zich weer veilig te voelen in zichzelf en de betrekking.
De afronding.
Elke relatie kent een hechtingscirkel, waarin we starten bij contact. En helaas kent iedere relatie ook een eindfase (doelbewust door uit elkaar te gaan of door het noodlot van de dood). Een eindfase waarin het gaat over afscheid nemen, betekenis geven, vergéven, luisteren, aannemen, hoofd buigen, loslaten, achter je laten en tot slot zingeving. Tijd doet een hoop, maar in het relationele leven heelt tijd niet alle wonden. Dit vraagt om meer toewijding, het vraagt om voelen, toelaten. En dat is ook doodeng zo aan het einde van een relatie. Daarom doe je dit niet alleen maar met ons als begeleider.
Deze begeleiding is één van de meest heilzame processen voor je eigen hart, voor dat van de ander en jullie nageslacht. In een momentum waarin het zo pijnlijk is, dat je mag rusten, leunen, uitademen om zo opnieuw met volle potentie te kunnen inademen. Van ons als begeleider vraagt het om vertraging, ruimte, tijd, kunnen blijven staan in jullie storm. Dit mag je van ons verwachten en zo zal het zijn.
Laten we het rond maken, zodat de zingeving en de betekenis van jullie relatie een plek mag krijgen.
Reviews
"Gister de derde ademsessie gehad. Het was… fijn en verschrikkelijk tegelijk. Veilig en geborgen, stevig en compact/dicht, maar met veel ruimte en lichtheid." ~ Marjolijn (39 jaar)
"It has been an intens year but we found the joy back that we lost. And this is mostly because we learned so much in your sessions. The precision and the sharpness of your observations is something I feel I could really use now." ~ Barbara (37 jaar)
“Ik voel me rustiger, meer bij mezelf. Bijzonder: ik betrapte mezelf erop dat ik tijdens een meeting was ‘uitgecheckt’. Geen oppervlakkige ademhaling maar echt ademen, voor mezelf. Wat een fijne plek!” ~ Walter (42 jaar)
“Esther is voor ons fantastisch! Zij zorgt voor verzachting en begrip voor wat er bij mij speelt en andersom ook wat er bij mijn man speelt. Het blijft een spannende weg zo, maar ik ben heel dankbaar dat we deze zijn ingeslagen.” ~ Frits (44 jaar) & Suzanne (46 jaar)
Het laatste stukje integratie gebeurt bij mij eigenlijk altijd onderweg met de auto naar huis, ik vind dit een heel waardevol moment. Het stukje reizen kan voor mij wonderen verrichten. ~ Marloes